W jakim formacie powinny być tworzone materiały szkoleniowe w LMS?

Inwestycja w nowoczesną platformę zdalnej edukacji to bezsprzecznie inwestycja o potencjalnie wysokiej stopie zwrotu. Aby jednak scenariusz taki miał szansę się spełnić, konieczne jest właściwe wykorzystanie platformy i uzupełnienie jej materiałami szkoleniowymi, które z jednej strony pozwolą zrealizować cel szkoleniowy, a z drugiej będą atrakcyjne dla pracowników. O czym pamiętać podczas tworzenia kursów na platformie zdalnej edukacji? Jakie typy plików można importować do LMS?

Z tego artykułu dowiesz się:

• Co decyduje o atrakcyjności materiałów szkoleniowych?
• Jakie formaty plików obsługiwane są przez platformy zdalnej edukacji?
• Jakie typy plików obsługuje LMS od Samelane?

LMS – efektywna platforma szkoleniowa

Analiza potrzeb szkoleniowych danej organizacji każdorazowo stanowi, a przynajmniej stanowić powinna, punkt wyjścia do rozważań o inwestycji w efektywną platformę LMS, która pozwoli skutecznie zautomatyzować politykę szkoleniową firmy. Trzeba jednak w tym miejscu zaznaczyć, że nawet wybór nawet najlepszej platformy zdalnej edukacji nie gwarantuje sukcesu. Dlaczego? LMS jest bowiem tylko narzędziem ułatwiającym realizację szkoleń w firmie i dostarczenie ich pracownikom w mniej lub bardziej atrakcyjnej formie.

Kluczowe jest również to, w jakim stopniu skorzystamy z możliwości oferowanych przez LMS i jakimi materiałami szkoleniowymi go uzupełnimy. Odpowiednio przygotowane szkolenia z jednej strony pozwolą organizacji osiągnąć założony cel szkoleniowy (tj. przekazać pracownikom konkretną wiedzę, przygotować ich do pracy na konkretnym stanowisku lub uzbroić w dodatkowe kompetencje), a z drugiej pozostaną atrakcyjne dla pracownika, co bezpośrednio przełoży się na jego poziom zaangażowania.

Niestety, skupienie się wyłącznie na celu biznesowym i niemalże całkowite pominięcie kwestii związanych z efektywnością szkolenia jest bardzo częstym błędem. Tymczasem przemyślane żonglowanie różnymi formatami szkoleniowymi, personalizowanie ścieżek nauczania oraz dostosowanie długości szkoleń do możliwości czasowych różnych grup pracowników to kluczowe czynniki sukcesu.

„Our future growth relies on competitiveness and innovation, skills and productivity… and these in turn rely on the education of our people”

 Julia Gillard –

Tworząc jakiekolwiek nowe szkolenie, należy zawsze pamiętać o 4 podstawowych elementach:

• Cel biznesowy: każde szkolenie ma prowadzić do realizacji określonego celu (tj. przekazania pracownikowi nowej wiedzy/kompetencji). Cel ten powinien być jasny i zrozumiały nie tylko dla twórcy kursu, co jest oczywiste, ale również dla jego odbiorcy. Musi wiedzieć, w jakim celu przystępuje do szkolenia, jaki jest jego zakres i co musi zrobić, by je ukończyć.
• Warstwa merytoryczna: wartość merytoryczna szkolenia to jeden z warunków realizacji celu biznesowego. Między innymi z tego względu przekazując jakąkolwiek wiedzę, warto korzystać z pomocy ekspertów i pamiętać o tym, by sposób przekazu dostosować do użytkownika końcowego. Korzystanie z wiedzy i doświadczenia firmowych ekspertów to szansa na stworzenie wartościowego szkolenia i jednocześnie skuteczne narzędzie promocji dzielenia się wiedzą w organizacji.
• Warstwa techniczna: forma podania materiałów szkoleniowych ma duży wpływ na odbiór szkolenia, a co za tym idzie – poziom zaangażowania pracowników. Nowoczesne platformy LMS oferują możliwość wykorzystywania nie tylko plików tekstowych, ale również audio, video, quizów, testów czy nawet elementów rozszerzonej rzeczywistości. Warto sięgać po takie rozwiązania i uatrakcyjniać w ten sposób przekaz informacji.
• Ewaluacja: udostępnienie szkolenia na platformie zdalnej edukacji wcale nie oznacza końca prac nad jego warstwą merytoryczną czy techniczną. Wręcz przeciwnie! Monitorując jego efektywność i analizując informację zwrotną, należy systematycznie je doskonalić, modyfikować i aktualizować.

Typy plików, które możesz zaimportować do platformy LMS

Choć trudno w to uwierzyć, podwaliny pod znane dziś platformy zdalnej edukacji położono już w latach 80. Nie korzystały one wówczas z Internetu, gdyż nie był on wówczas tak powszechny i ogólnodostępny, ale miały formę programów komputerowych i tym samym umożliwiały stosunkowo tanie i szybkie szkolenie pracowników.

Kto korzystał z takich rozwiązań? Przede wszystkim duże korporacje, zatrudniające tysiące pracowników, a także różne instytucje edukacyjne. I choć nowa forma szkoleń sprawdzała się bardzo dobrze, szybko dostrzeżono istotny problem z dzieleniem się takimi szkoleniami ze względu na brak kompatybilności pomiędzy nimi. Tak zrodziła się idea wypracowania uniwersalnego standardu technicznego AICC, który jako pierwszy wspierał komunikację pomiędzy systemem LMS a treścią kursu.

Powstał on w 1988 roku z inicjatywy kilku głównych producentów samolotów, w tym m.in. Airbus i Boeing, szukających skutecznego sposobu na obniżenie kosztów szkoleń pracowniczych. Inicjatywę nazwano AICC (ang. Aviation Industry CBT Committee, gdzie CBT to skrót od computer-based training). W jej ramach opracowano zestaw wytycznych dla komputerowych systemów szkoleniowych, które skutkowały wymienialnością kursów i ich zgodnością z wieloma różnymi systemami.

Choć od powstania standardu AICC minęło już ponad 30 lat, kwestia kompatybilności do dnia dzisiejszego odgrywa niezwykle istotną rolę. Należy o niej pamiętać zwłaszcza na etapie wyboru platformy zdalnej edukacji. Najbardziej efektywne systemy LMS umożliwiają import wielu różnych formatów i typów plików, w tym m. in.:

AICC

Standard techniczny, od którego wszystko się zaczęło. Nie jest wprawdzie już wspierany, jednak wciąż spotkać się można z materiałami szkoleniowymi, które są na nim oparte. Co więcej, nic nie wskazuje na to, by w najbliższych latach miało się to zmienić. Jest bezpieczny i elastyczny przy wdrażaniu, jednak nie pozwala śledzić postępów i ma wiele innych wad, które zostały skutecznie wyeliminowane w nowszych standardach. Sięgać po niego warto jedynie  w przypadku braku lepszej alternatywy.

SCORM

Standard, który miał zastąpić AICC, wyeliminować jego niedoskonałości i uczynić zdalne nauczanie bardziej kosztowo wydajnym. Pracę nad nim rozpoczęto już w 1998 roku, a w kolejnych latach wydawano jego kolejne wersje. Ostatnia wersja SCORM (ang. Sharable Content Object Reference Model) została wydana w 2009 roku i dziś nie planuje się kolejnych edycji.

Mimo upływu lat i wielu różnych wydań, do dziś SCORM 1.2 (wydany w 2001 r.) jest najbardziej popularnym standardem e-learningowym na świecie. Nie zmienił tego nawet SCORM 2004, który doczekał się aż 4 edycji i zdołał wyeliminować wiele niedoskonałości SCORM 1.2.

Jaki los czeka standard SCORM? Prawdopodobnie taki sam jak AICC, gdyż nie jest on przystosowany do działania offline i nie współpracuje zbyt dobrze z urządzeniami mobilnymi, a to właśnie one zaczynają odgrywać dziś coraz bardziej kluczową rolę w procesie rozwoju kompetencji.

TinCan (xAPI) 

W 2008 roku podmiot funkcjonujący pod nazwą Learning Education Training Systems Interoperability (LETSI) rozpoczął pracę nad nowym standardem, który miał stanowić odpowiedź na zmieniające się potrzeby świata zdalnej edukacji. Celem było między innymi wyeliminowanie pewnych luk w sferze bezpieczeństwa oraz zależności od stałego połączenia internetowego, umożliwienie korzystania na urządzeniach mobilnych oraz lepszego śledzenia postępów w nauce.

Standard ujrzał światło dzienne w 2013 roku, a w 2016 roku wydano jego finalną wersję, uznaną za pełnowartościowy i skończony produkt. Znany jest on pod nazwą Experience API lub jej skróconą wersją xAPI. Funkcjonuje też jego alternatywna nazwa – TinCan. Mimo swojego zaawansowania – na dziś jest to najbardziej zaawansowany standard e-learningowy – nie zyskał on jak dotąd równie dużej popularności jak poprzednik. Istnieją jednak duże szanse na to, że zmieni się to w przyszłości.

Cmi5 

Sam w sobie nie jest standardem technicznym, ale uzupełniającą specyfikacją, która precyzuje, jak powinny być spakowane moduły pochodzące z xAPI, by ułatwić ich przeniesienie do systemu LMS. Przedstawia również prawidłowy sposób opisywania struktury plików kursu oraz sposób inicjowania przez kurs komunikacji z systemem LMS.

Pliki Audio / Video 

Oprócz wielu różnych standardów e-learningowych LMS powinien również umożliwiać import plików audio i video, które mogą urozmaicić materiały szkoleniowe, poprawić ich atrakcyjność i skuteczniej przekazywać złożone treści. Mowa zarówno o plikach pochodzących z zewnętrznych stron internetowych (np. YouTube), firmowego Intranetu lub SharePoint’a, ale także o innych plikach i nagraniach, zapisanych w wielu różnych formatach.

Inne 

W każdej organizacji funkcjonuje wiele różnych dokumentów, prezentacji, instrukcji, procedur, specyfikacji itd. Zapisane są one w różnej formie – HTML5, PDF, PowerPoint, Word, Excel. Każdy system zarządzania szkoleniami powinien umożliwiać ich import, co warto zweryfikować na etapie wyboru optymalnej platformy.

Formaty obsługiwane przez LMS Samelane

Jako platforma nowej generacji, wspierana przez sztuczną inteligencję oraz rozszerzoną rzeczywistość, LMS Samelane ma wiele do zaoferowania w kontekście integracji z różnymi standardami i typami plików. Znajdą się wśród nich dwa wiodące standardy e-learningowe: SCORM i TinCan (xAPI), a także pliki Video, Video360 i Audio, HTML5, PowerPoint, PDF czy Quizy, a więc wszystko, co niezbędne do budowy efektywnych i atrakcyjnych dla użytkownika kursów ILT (ang. Instruktor-Led Trainings) oraz kursów on-line.

Pobierz demo produktu na stronie i osobiście zapoznaj się z wszystkimi jego możliwościami.